Op 13 juli 2023 nam Jan Wesenbeek afscheid van de raad in Nuenen. Het was een mooi afscheid na in totaal meer dan 20 jaar raadslid en fractievoorzitter van de PvdA en later GroenLinks-PvdA Nuenen. Jan, wij waren trots op jou als onze fractievoorzitter. Naast Ria, zijn vrouw, waren veel goede vrienden aanwezig die van dit afscheid getuige wilden zijn.
Natuurlijk waren er mooie en waarderende woorden bij zijn afscheid van de raad: van de burgemeester bijvoorbeeld en van zijn collega-raadslid en vriend Ronald Thomassen. Zie hieronder de toespraak van Ronald.
De beste en de knapste
Een tijdje geleden, toen het afscheid eraan zat te komen, zei Jan tegen mij: “Ronald, ik wil al die poespas niet, een persoonlijk woord van jou dat zou ik wel fijn vinden”.
Dit ben jij Jan. Geen poespas en gedoe als het om jezelf gaat. Alhoewel, dit is niet helemaal waar. Jan heeft duidelijk twee kanten. Aan de ene kant de man van het plezier. En die man houdt enorm van de voorgrond, het podium. Dan kan er niet genoeg reuring en poespas zijn. Maar de beste kant van Jan is toch wel de medemens Jan. De man met het kleine en sociale hartje, degene waar de persoon altijd voor alles gaat.
Maar nu genoeg poespas. Jan, je wilde een persoonlijk woord van mij naar jou. Dat betekent dat ik het ga hebben over de magie van vriendschap en de kracht van verbinding.
Jan, we hebben samen ruim vier jaar in de raad gezeten. Als mensen ons zouden vragen wat is nou jullie grootste verdienste geweest, dan is mijn antwoord onze vriendschap. Nu hoor ik jullie denken wat is er nou zo bijzonder aan vriendschap met Jan? Immers Jan heeft toch alleen maar vrienden. Jan kent iedereen en iedereen kent Jan. Een goed voorbeeld hiervan is het aantal mensen die bij de laatste verkiezingen op Jan hebben gestemd. Dat zijn zeker niet allemaal PvdA-stemmers. Nee dat zijn voor een groot deel Jan-stemmers geweest. Veel mensen die weten dat Jan altijd klaar staat voor de ander, die weten Jan heeft een groot sociaal hart, bij hem komt de mens op de eerste plaats.
Verdomme daar heb je die poespas weer.
Maar het is wel waar, het is niet moeilijk om vriendschap te sluiten met Jan. Maar je hebt vriendschappen en je hebt echte vrienden. In vier jaar zijn we gegroeid van gelijkgestemden naar soulmates. Zielenbroeders.!!!! Twee mannen met verschillende karakters. Maar vanaf dag een waren we nieuwsgierig naar elkaar. In eerste instantie gericht op de politiek, het wel en wee van Nuenen. Maar al snel waren er net zoveel gesprekken over andere zaken. En dan niet over de dit en datjes van het leven. Nee, gesprekken over onszelf. De ziekte en overlijden van Ria’s moeder. Jouw jeugd zonder vader. De zoektocht van het opvoeden en opgroeien van onze kinderen. De ziekte en het overlijden van mijn Netty. Hoezo verschillen?!? In al die jaren hebben we het nooit over het verschil gehad. Maar waren we altijd bezig met de verbinding zoeken.
Nu denken er misschien mensen, mooi allemaal maar daar hoef je ons toch niet mee lastig te vallen. Nou dat hebben wij nou juist wel gedaan. In woord en gebaar hebben Jan en ik iets positiefs uitgestraald. We hadden samen een inhoudelijke agenda maar we hadden zeker ook een missie samen. Onze missie was vriendschap met iedereen, met gelijkgestemden maar ook met anders gestemden. Onze missie was we kennen geen tegenstanders. Daar stonden wij samen voor Jan, het zoeken van de verbinding.
Zoals wij twee mannen zijn, met twee verschillende karakters en verschillende opvattingen. Zo zit de politiek ook in elkaar. De politiek drijft grotendeels op het verschil. Helaas leidt dat meestal tot het afstoten van de ander om er zelf beter van te worden. En Nuenen kent een lange traditie van het afwijzen van de ander om er zelf beter van te worden. Met als drijvende kracht grote ego’s, heel grote ego’s. Des te meer je nadruk legt op het verschil, hoe groter het wordt. Alles wat je aandacht geeft groeit.
Jan en ik hadden een andere missie. Zoals wij van dag een nieuwsgierig waren naar elkaar. Zo zaten we ook in deze raad. Jan we waren altijd nieuwsgierig naar het verschil.
En volgens mij zijn we zijn opgevallen Jan. Als ik uitzoom en naar ons tweetjes kijk zo naast elkaar, dan heeft het wel iets weg van de twee opa’s van de Muppets. Ja, ik denk dat we wel zijn opgevallen Jan. En eigenlijk vonden we dat zelf ook. Soms zeiden we tegen elkaar; “wij zijn de beste en de knapste van het hele stel”.
Ja Jan, we zijn een mooi duo en zo zijn we denk ik ook opgevallen. Maar hoe moeilijk is het om op te vallen als je in een omgeving zit vol boekhouders en accountants. Alles moet tot het laatste cijfer gecontroleerd worden. Beheersing is de eerste impuls. Nog veel te vaak wantrouwen. Altijd interrupties naar het verschil en te weinig vragen stellen om de verbinding te zoeken. Te weinig nieuwsgierigheid.
Jan, onze grootste prestatie is onze vriendschap voor elkaar en de vriendschap die we zochten in de politiek.
Er is al het nodige positief veranderd binnen de Nuenense politiek, toch denk ik dat we nog steeds zouden opvallen.
Eerlijk is eerlijk Jan, we waren niet de enige met ons streven naar verbinding. Maar Jan we waren wel de beste, en de knapste natuurlijk.
Maar nu vallen we uit elkaar. En sta ik daar ineens alleen als beste en knapste. En eerlijk gezegd Jan, er is in een keer niets meer aan.
He maatje, ik ga je missen hier in de politieke arena. En zonder poespas kan ik zeggen: Nuenen gaat je missen. Wij hier in de raad gaan je missen.
En ik weet, iedereen is in zekere zin vervangbaar maaaaaar, beste vriend, het wordt nooit meer hoe het was.
Bedankt Jan voor wie je bent en wij zijn en blijven zielenbroeders.
Ronald,
13 juli 2023
